Rondo c–moll, skomponowane w 1825 r., wydane w Warszawie u Brzeziny, zadziwia odmiennością ukształtowania formalnego – epizody pojawiają się w nim parami. Utwór oparty został na wyjątkowo oryginalnym planie tonalnym. Figuracyjne łączniki odznaczają się bogactwem różnorodnych figuracji, tematom brak jednak jeszcze owej typowo chopinowskiej wyrazistości melodycznej i śpiewności.
