Maurizio Pollini

* 5 I 1942 Mediolan

Laureat I nagrody VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1960). Systematyczną naukę gry na fortepianie podjął, mając jedenaście lat, jako uczeń Carlo Lonatiego, a następnie u Carlo Vidusso. Dyplom Konserwatorium Mediolańskiego uzyskał w 1959. Tego samego roku rozpoczął studia kompozytorskie. W 1957 został laureatem Konkursu Wykonawstwa Muzycznego w Genewie (II nagroda); rok później na tym samym konkursie otrzymał II nagrodę (ex aequo z Ronaldo Turinim) – pierwszej nie przyznano. W 1959 roku został zwycięzcą Konkursu im. Ettore Pozzoliego w Seregno. Największy tryumf Polliniego nastąpił w 1960 r. w Warszawie na Konkursie Chopinowskim. Po powrocie do Mediolanu osiemnastoletni Pollini nawiązał kontakt z Arturem Benedetti Michelangelim, aby dalej pracować pod jego kierunkiem. Pollini rozwija światową działalność koncertową, występując z najlepszymi orkiestrami i dyrygentami w sławnych salach koncertowych oraz podczas renomowanych festiwali muzycznych. Określany jest jako artysta uniwersalny i wyjątkowy.