Mazurek trzeci, cis-moll, to utwór mistrzowski – natchniony i znakomicie skonstruowany, o fakturze polifonicznej, ale szkicowanej jak gdyby cienkim piórem.
Delikatności i subtelności tematu inicjalnego, wyrażonego w postaci kanonu, przeciwstawił Chopin gwałtowność i pełnię brzmienia mazurowego kontrtematu. Jeszcze dwa inne wątki włączą się w przebieg utworu. Najpierw pojawia się echo oberkowego, tanecznego zapamiętania. Po nim zaś sostenuto rozśpiewane szeroko na nutę kujawiaka. Wszystko od samego początku dąży do finałowej kulminacji: do kontrapunktycznego, schromatyzowanego stretta i dramatycznego, naznaczonego tragizmem przesilenia, po którym następuje wygasanie.
