Trzeci z Mazurków op. 41 utrzymany jest w tonacji As-dur. Nie pozostawia wątpliwości co do tego, że przynosi rytmy i intonacje zasłyszane na Kujawach. Po temacie inicjalnym temat dopełniający wprowadza subtelne rozwarstwienie narracji, prowadzonej tu dwugłosowo. Moment szczególnie piękny poprzedza repryzę. Ściszona melodia (sotto voce) staje nagle na rozstajnych drogach. Jako całość Mazurek As-dur emanuje prostotą o ludowej proweniencji, skromnością, ale i subtelnością pianistycznych środków.
