W mazurku umieszczonym w op. 6 jako trzeci, w E-dur, przeważają intonacje i motywy wiejskie, takie, jak kwintowy burdon basów zmiennie akcentowany lub kwarta lidyjska w zaśpiewie melodii. Również i w tym mazurku jędrne i ostre gesty i rytmy mazura przeplatają się z łagodnymi gestami i rytmami kujawiaka. Do mazura należą dwa tematy: główny, refrenicznie powracający i drugi, poboczny, epizodyczny; w tańcu – zapraszający do hołubca. Kujawiak pojawia się, snuje się między rozmarzeniem a ożywieniem – i znika.
Jako całość Mazurek E-dur daje wrażenie scenki ludowej; według Kleczyńskiego – sceny weselnej. W każdym razie mamy przed sobą refleks niegdyś podsłuchanej i zapamiętanej zabawy wiejskiej, gdzieś na granicy Kujaw i Mazowsza.
