Balladę As-dur pisał Chopin latem 1841 r. w Nohant. Okazała się odmienną od obu wcześniejszych. Przeważają w niej brzmienia jasne, koloryt pełen blasku, ton epickiej narracji zaś czuje się od pierwszych taktów tematu pierwszego, śpiewno-opowiadającego. Temat drugi wnosi do narracji rozigranie – utanecznione, kokieteryjne, przekorne rytmicznie, nieustannie synkopujące.
Wszystkie zdarzenia Ballady rozgrywają się między muzyką tych dwu tematów, które rozkwitać będą w pełnię brzmienia, mijać się i przeplatać, łączyć i rozdzielać, by w momentach ekstazy przeobrażać się nie do poznania.
W muzyce Ballady, oszałamiającej bogactwem zdarzeń, starano się wysłyszeć i zidentyfikować wątki i postacie, nastroje i charaktery. Znaleziono dwie przypuszczalne inspiracje dające się sprowadzić do wspólnego, arcyromantycznego mianownika, są to jednak jedynie interpretacje nieznajdujące potwierdzenia u samego kompozytora.
