Walc As-dur jest pierwszym z trzech wydanych w 1838 r. jako opus 34. Pierwszy z dwu tematów utworu – uosobienie kontrastujących ze sobą charakterów – płynie miękko, łagodnie i śpiewnie dźwięcząc szeregiem równoległych sekst. Swoje żartobliwe dopowiedzenie znajduje w wirtuozowskiej figuracji tworzącej rodzaj ritornelu. Drugi z tematów wkracza do akcji z rozmachem i zdecydowaniem. Narracja muzyczno-taneczna dociera do momentu centralnego nacechowanego szczególnym liryzmem, czułością i poetyckością. Melodia – w Des-dur – rozśpiewuje się i kołysze, grając ciągami tercji i sekst o brzmieniu nasyconym harmonią i coraz to bardziej wyrazistą ekspresywnością. Repryza prowadzi ku wspaniałej kulminacji, koda natomiast przynosi uciszenie. Dwa ostatnie akordy uderzone fortissimo, stanowiące swoisty gest zamknięcia – mówią o radosnym wydźwięku utworu.
