Fantazja ma w sobie rozmach i gest na miarę spraw najwyższych, ale także skupienie i zamyślenie na miarę spraw najgłębszych. Została skomponowana na motywach jednej z najbardziej popularnych pieśni powstańczych, Litwinki Karola Kurpińskiego, nie ma tu jednak cytatów, jedynie aluzje.
Utwór otwierają dwa marsze, a zamyka rodzaj konkluzji. Wnętrze wypełnia narracja przebiegająca w trzech fazach: pierwsza, ekspozycyjna, prezentuje pięć tematów rozdzielonych improwizacją. Ostatnia (trzecia) prowadzi je ku kulminacji. Druga faza zostaje natomiast nagle i niespodziewanie przerwana, by ustąpić miejsca muzyce jakby z innego świata.
Po marszach najpierw brzmi zapisana improwizacja, zaraz po niej wybucha pierwsza faza narracji – pięć następujących po sobie tematów. Dalej chorał brzmiący jak „hymn”, „modlitwa”. Trzecia faza narracji prezentuje po raz kolejny ciąg pięciu tematów. Fantazję kończą akordy brzmiące w triumfalnym fortissimo.
