Walc Ges–dur skomponowany został w Paryżu. Z dwu zachowanych, szkicowych rękopisów utworu jeden nosi datę roku 1832, inny 1833. Miał się ukazać drukiem łącznie ze wspomnianym wielkim Walcem Es–dur. Znalazły się oba w jednym łącznym rękopisie. Z nieznanych nam względów Chopin wydania zaniechał. Walc Es–dur pojawił się sam, Walc Ges–dur pozostał zaś w szufladzie.
Walc ma kształt tańca z triem. Temat główny znajduje najpierw swoje dopełnienie, później – przeciwieństwo. Ów temat główny porywa do walca w jego odmianie paryskiej: szybkiego, żywego, błyskotliwego. Chopin nie zapomniał i tego walca dookreślić słowem brillante. Dopełnienie tematu głównego jest równie błyskotliwe. Przebiega w Des–dur, w tym samym tempie, czyli molto vivace. Natomiast w trio każe się Chopin szeroko rozśpiewać melodii niezapomnianej, prowadzonej w równoległych tercjach, czułej i dźwięcznej. Zwolnienie tempa i odmiana charakteru sugeruje przejście z tańca wirującego na kołyszący się. Z ludycznego rozbawienia – w liryczne rozmarzenie.
Trudno uwierzyć, lecz tej niezrównanej w swym rodzaju miniatury (choreiczno–lirycznej) nie uznał Chopin za godną wydania. A może, po prostu, darując rękopis jakiejś nieznanej nam dziś damie, i o niej, i o nim – zapomniał?
