Para Nokturnów opus 27, zestrojona przez dwa enharmoniczne oblicza jednej tonacji: cis–moll i Des–dur, przynosi jak gdyby idealne urzeczywistnienie dwu odmian gatunku.
Nokturn cis-moll skomponowany został jako odmiana nokturnu o charakterze dumy: elegijnym dumaniem wypełnione są ramy utworu. W pozornym spokoju tej melodii Artur Hedley słyszał wahanie i niepokój. Muzyka gwałtowna, pełna pasji wybucha niebawem. Toczy się w innym tempie, innym metrum i tonacji. Urasta do kulminacji dźwięczącej jak bunt czy protest. Następnie jeszcze jedna kulminacja, po której powraca muzyka elegijnego zadumania – niezapomniany recytatyw, pełen dramatycznego napięcia.
