Zbiór Mazurków op. 50 został ukończony i wydany w połowie 1842 r. i dedykowany Leonowi Szmitkowskiemu. Każdy z trzech utworów przynosił muzykę o tonie odmiennym, jednak łączy je wspólnota mazurkowego idiomu – już nie tak bezpośrednio zależnego od muzyki zasłyszanej, tej uwiezionej z kraju.
Pierwszy z trzech utworów z opus 50, Mazurek G-dur, przynosi stosunkowo najwięcej ludowych odniesień. Po motywach wywiedzionych z mazura następują frazy o proweniencji kujawiakowej, nastrojony elegijnie dialog przemiennych pytań i odpowiedzi. Mazurek nie kończy się jednak ani żwawo, ani risoluto. Ucisza się i wygasa, brzmienia majorowe dobarwiając minorem.
