Walc As-dur ma charakter poematu choreicznego. Pięć tematów przeplatających się nawzajem zostało w nim dramatycznie ustrukturowanych w całość spójną i ciekawą. Temat pierwszy szokuje: wprawdzie lewa ręka wybija wyrazisty, trójdzielny rytm walca, prawa jednak wygrywa równocześnie melodyjkę przebiegającą w rytmie parzystym. Drugi temat przynosi czystą figurację i przyjmie funkcję ritornelu, powracającego jak refren w rondzie. Dwa tematy następne pojawiają się na podobieństwo kupletów. Pierwszy wniosi nieco skocznego rozbawienia. Drugi zaznacza swą obecność dźwięcznym rozkołysaniem akordów niosących melodię o rysach udramatycznionych. Sostenuto c-moll dochodzi do głosu w samym środku poematu, rozkwitając niezapomnianą melodią.
To o tym właśnie walcu pisał Schumann: „gdyby Chopin chciał zagrać go do tańca, to chyba nie mniej niż połowa tancerek musiałaby być co najmniej hrabiankami”.
