Trzeci mazurek z op. 17, As-dur, łączy to, co zasłyszane z muzyki ludowej, z tym, co indywidualne.
Ramy tańca tworzy muzyka, której nie sposób nazwać: odmienianie i powtarzanie wyjściowego motywu zbudowanego z wahadłowego krążenia paru wielkich sekund. Trio w E-dur rozjaśnia sytuację przez wyrazistość z rozmachem prowadzonej melodii i tanecznych rytmów zasłyszanych na Kujawach.
Kluczem do interpretacji Mazurka As-dur wydaje się uchwycenie nieco surrealnego, trwającego na granicy marzenia i rzeczywistości nastroju.
