Stanisław Leszczyński, teoretyk muzyki specjalizujący się w analizie interpretacji (studia w Akademii Muzycznej w Warszawie), krytyk, publicysta, menadżer, pedagog. Szef działu muzyki klasycznej w P. P. Polskie Nagrania (1979-1981), konsultant programowy Filharmonii Narodowej (1988-1991), dyrektor Nagrań Muzycznych Polskiego Radia (1991-1994) współtwórca i pierwszy dyrektor Studia koncertowego S-1 (obecnie im. Witolda Lutosławskiego) - nowego, prestiżowego centrum muzycznego Warszawy. Pomysłodawca, redaktor i wydawca płyt z muzyką polską (między innymi: Jarzębskiego, Dobrzyńskiego, Chopina, Moniuszki, Szymanowskiego, Pendereckiego, Lutosławskiego, z udziałem artystów tej miary co Artur Rubinstein, Martha Argerich, Fou Ts'ong, Stanisław Skrowaczewski, Jerzy Maksymiuk, Marylin Horne, Orkiestra XVIII Wieku i inni), nagrodzony jako pierwszy Paszportem „Polityki" za propagowanie muzyki polskiej. Czterokrotnie był redaktorem Kroniki Płytowej Konkursu Chopinowskiego. Od 1984 r. wykładowca w Akademii Muzycznej w Warszawie. W latach 1998-2003 zastępca dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. Od marca 2004 r. jest zastępcą dyrektora ds. Edukacji Muzycznej, Nagrań i Koncertów w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina w Warszawie. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny międzynarodowych festiwali muzycznych Chopin i jego Europa (nominowany za to do Nagrody im. Norwida) oraz serii płytowej Real Chopin. Zapraszany do jury międzynarodowych konkursów muzycznych w Belgradzie, Luksemburgu, Genewie i Amsterdamie. Konsultant XVI Międzynarodowego Konkursu Chopina w Warszawie. Odznaczony srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis", otrzymał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za szczególny wkład w jubileusz 200-lecia urodzin Fryderyka Chopina.
